Dylematy etyczne pojawiają się jednak również w innych obszarach. Na przykład w inżynierii genetycznej edycja zarodków za pomocą CRISPR może leczyć choroby, ale otworzy drogę do „projektowania dzieci”.
W neuronauce są to kwestie świadomości, tożsamości i ingerencji w mózg. W sztucznej inteligencji jest to odpowiedzialność za systemy autonomiczne. W ekologii jest to wpływ geoinżynierii na klimat planety.
Standardy etyczne nie są statyczne. Ewoluują wraz z technologią i opinią publiczną. Dziś to, co wczoraj wydawało się nie do pomyślenia, jest akceptowalne – i odwrotnie.
Dialog interdyscyplinarny odgrywa kluczową rolę: naukowcy, filozofowie, prawnicy i opinia publiczna muszą omawiać implikacje badań z wyprzedzeniem, a nie po fakcie.
Przejrzystość i otwartość to również obowiązki etyczne. Ukrywanie konfliktów interesów, zniekształcanie danych lub plagiat podważają zaufanie do nauki.
Ostatecznie nauka powinna służyć ludzkości, a nie odwrotnie. Ramy etyczne nie ograniczają wolności naukowców, lecz gwarantują, że wiedza zostanie wykorzystana w dobrym celu.
Reklama